بازی دوران کودکی چقدر در حفظ سلامت روان اهمیت دارد؟

مطالعه جدیدی که در مجله روانپزشکی کودک و رشد انسانی منتشر شد، شواهدی را برای اثرات محافظتی بازی با همسالان در سال های اولیه بررسی کرد.

جنی لوئیز گیبسون، نویسنده این مطالعه، به ما گفت: “ما امیدوار بودیم بفهمیم که آیا تجربیات اولیه بازی با کودکان دیگر برای سلامت روان و بهزیستی بعدی مهم است یا خیر.” ما فکر می‌کنیم که بازی با دیگران در برابر چالش‌های سلامت روان در آینده محافظت می‌کند، زیرا این یک راه طبیعی برای کودکان است تا بلوغ شناختی و عاطفی را که برای ایجاد یک شبکه اجتماعی قوی نیاز دارند، توسعه دهند.

گیبسون توضیح می دهد که از طریق بازی، کودکان می توانند مهارت های اجتماعی ضروری مانند همکاری، نوبت گرفتن، مدیریت احساسات و کنار آمدن با عدم اطمینان را بیاموزند. به عبارت دیگر، بازی به کودکان کمک می‌کند تا مهارت‌هایی را که برای دوست‌داشتن و دوست‌داشتن نیاز دارند، توسعه دهند. تحقیقات زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد کودکان و بزرگسالانی که روابط دوستانه با کیفیت خوبی دارند، کمتر در معرض خطر افسردگی و سایر پیامدهای نامطلوب سلامتی قرار دارند. در این مطالعه، محققان نشان می‌دهند که ریشه‌های اولیه این اثر تاب‌آوری اجتماعی می‌تواند در مهارت‌های اولیه بازی اجتماعی باشد.

گیبسون به ما گفت: «بازی همیشه من را مجذوب خود کرده است، زیرا یک پدیده جهانی است و با این حال هنوز درک درستی از آن وجود ندارد. «کودکان در سرتاسر جهان و بسیاری از گونه‌های جانوری – از گربه‌ها گرفته تا کلاغ‌ها و حتی برخی از انواع ماهی‌ها، به بازی می‌پردازند، اما نظریه‌های اهمیت آن مورد بحث است. برخی از مردم فکر می‌کنند بازی فقط راهی برای خلاص شدن از شر انرژی اضافی است، اما من فکر می‌کنم این چیزی عمیق‌تر از این است – این که روشی منحصر به فرد مفید و لذت‌بخش برای ما برای یادگیری مهارت‌های کلیدی زندگی است که از رفاه اجتماعی حمایت می‌کند.

با توجه به نگرانی‌های فزاینده در مورد سلامت روانی کودکان، به‌ویژه قرنطینه‌های پس از کووید، سلامت روان نتیجه جالبی بود که باید در نظر گرفت.

برای آزمایش نظریه خود، محققان از داده های یک مطالعه کوهورت استفاده کردند – مطالعه ای که رشد تعداد زیادی از کودکان متولد شده در یک زمان خاص را در یک دوره طولانی ردیابی می کند. آن‌ها گزارش‌هایی از قابلیت‌های بازی اولیه از والدین گرفتند و معیاری از «توانایی بازی با همسالان» را زمانی که کودکان سه ساله بودند ایجاد کردند و از آن داده‌ها در یک مدل آماری برای پیش‌بینی داده‌هایی در مورد پیامدهای سلامت روانی استفاده کردند که در سنین بالا جمع‌آوری شده بود. هفت سال.

گیبسون به ما گفت: «مطالعه ما نشان می‌دهد که تجربیات اولیه بازی‌های اجتماعی یک قطعه کلیدی از پازل هنگام فکر کردن به ایجاد انعطاف‌پذیری کودکان در برابر چالش‌های سلامت روان است. ما امیدواریم که والدین، مراقبان، متخصصان بهداشت و مربیان اولیه این پیام را به خانه برسانند که فراهم کردن فرصت‌هایی برای بازی با کودکان دیگر بخش مهمی از ارائه بهترین شروع زندگی هر کودک است.

تیم تحقیقاتی از دیدن نتایج این مطالعه بسیار هیجان زده بودند. آنها پیش‌بینی کرده بودند که بازی با همسالان می‌تواند در سلامت روان کودکان نقش داشته باشد، اما تا به حال، شواهدی مبنی بر اینکه اثرات آن می‌تواند طولانی‌مدت باشد، نداشتند. بنابراین، در حالی که این یافته‌ها از نظر نظریه‌ای که روی آن کار می‌کردند شگفت‌انگیز نبودند، اما از دریافت این که داده‌ها از این ارتباط بین بازی و سلامت روان پشتیبانی می‌کردند خوشحال شدند.

گیبسون به ما گفت: «چیزی که شگفت‌انگیزتر بود این است که ما هنوز هم پس از بررسی تأثیرات ناملایمات اولیه مانند فقر خانواده، تأثیر بازی با همسالان اولیه را بر سلامت روان بعدی می‌یابیم». این به ما امیدواری می دهد که بتوان مداخله مبتنی بر بازی را برای حمایت از محروم ترین کودکان ما توسعه داد.

تیم تحقیقاتی بر این باور است که مطالعه آنها نشان می دهد که تجربیات اولیه بازی های اجتماعی یک قطعه کلیدی از پازل هنگام تفکر در مورد ایجاد انعطاف پذیری کودکان در برابر چالش های سلامت روان است.

گیبسون به ما گفت: «ما امیدواریم که والدین، مراقبان، متخصصان بهداشت و مربیان اولیه این پیام را به خانه برسانند که فراهم کردن فرصت‌هایی برای بازی با کودکان دیگر بخش مهمی از بهترین شروع زندگی هر کودک است. ما امیدواریم که این تحقیق به دیگران الهام بخشد تا در مورد بازی هیجان زده شوند و عمیق تر در مورد نقش آن در زندگی ما فکر کنند.