شبکیه جدا شده: علائم، علل، جراحی و درمان

فردی که دارای شبکیه جدا شده است ممکن است این مشکل را تجربه کند ذیل علائم:

• فتوپسی یا جرقه های ناگهانی و کوتاه نور در خارج از قسمت مرکزی بینایی آنها که دید محیطی نامیده می شود، به ویژه هنگامی که چشم حرکت می کند.
• افزایش ناگهانی تعداد شناورها – زباله‌هایی در چشم که مانند رشته‌هایی از حباب‌های شفاف یا میله‌هایی هستند که با چرخش چشم‌ها میدان دید را دنبال می‌کنند.
• سایه ای که در دید محیطی ظاهر می شود و به تدریج به سمت مرکز میدان دید گسترش می یابد.
• احساسی که یک پرده شفاف بر روی میدان دید فرو می‌رود.

جدا شدن شبکیه معمولاً دردناک نیست.

شبکیه چشم یکی دیگر از بیماری هایی است که می تواند شبکیه و بینایی را تحت تاثیر قرار دهد. در اینجا اطلاعات بیشتری کسب کنید.

جداشدگی شبکیه زمانی اتفاق می افتد که بخشی از چشم که مسئول ایجاد تصاویر است از پشت چشم جدا شود. آی تی میتواند نتیجه دهد از آسیب، التهاب، آسیب یا تغییرات ساختاری که در طول زمان بر چشم تأثیر می گذارد.

شبکیه لایه ای از بافت است که داخل چشم را می پوشاند. به نور حساس است و سیگنال های بصری را از طریق عصب بینایی به مغز ارسال می کند. وقتی چشم می بیند، نور از سیستم نوری چشم می گذرد و به شبکیه برخورد می کند. این تصویری تولید می کند که شبکیه آن را به تکانه های عصبی تبدیل می کند که از طریق عصب بینایی به مغز می فرستد.

به عبارت دیگر، یک تصویر روی شبکیه متمرکز می شود، سلول های عصبی اطلاعات را پردازش می کنند و آنها آن را با تکانه های الکتریکی به مغز می فرستند.

آسیب به شبکیه می تواند بر توانایی دید فرد تأثیر بگذارد.

جداشدگی شبکیه زمانی اتفاق می افتد که این لایه از موقعیت معمول خود دور شود. گاهی اوقات، پارگی های کوچک در شبکیه می تواند باعث جداشدگی شود.

ماکولا بخشی از شبکیه است که مسئول بینایی است. در جداشدگی شبکیه، ماکولا ممکن است جدا شود یا نشود. اگر این اتفاق بیفتد، احتمال از دست دادن بینایی مرکزی بیشتر است.

انواع شبکیه جدا شده

وجود دارد سه نوع شبکیه جدا شده:

جداشدگی رگماتوژن شبکیه

این یک شکستگی، پارگی یا سوراخ در شبکیه چشم است. این سوراخ اجازه می دهد تا مایع از فضای زجاجیه به فضای بین شبکیه حسی و اپیتلیوم رنگدانه شبکیه عبور کند. اپیتلیوم رنگدانه لایه سلولی رنگدانه شده درست در خارج از شبکیه حسی عصبی است.

جداشدگی شبکیه ثانویه

همچنین به عنوان جداشدگی اگزوداتیو یا سروزی شبکیه شناخته می شود، این اتفاق زمانی رخ می دهد که مایع زیر شبکیه به دلیل التهاب، مشکلات عروق خونی یا آسیب تجمع پیدا کند. سوراخ، شکستگی یا پارگی وجود ندارد.

جداشدگی شبکیه کششی

این زمانی است که یک آسیب، التهاب یا تشکیل رگ‌های خونی جدید باعث می‌شود که بافت فیبروواسکولار شبکیه حسی را از اپیتلیوم رنگدانه شبکیه بیرون بکشد.

جراحی اغلب برای یافتن هر گونه شکستگی شبکیه، مهر و موم کردن آنها و تسکین کشش یا کشیدن ضروری است. بدون جراحی، خطر از دست دادن کامل بینایی وجود دارد.

گزینه های جراحی عبارتند از به شرح زیر:

جراحی سگک اسکلرال

در ناحیه ای که شبکیه جدا شده است، جراح یک نوار انعطاف پذیر کوچک از لاستیک سیلیکونی یا اسفنج را بر روی صلبیه، خارج از سفیدی چشم، می چسباند. این نوار کناره های چشم را به سمت شبکیه فشار می دهد که به چسبیدن آن کمک می کند.

آنها ممکن است از انجماد، معروف به کرایوپکسی، یا لیزر درمانی برای انجام سایر تعمیرات استفاده کنند.

پزشک برای انجام این جراحی از بیهوشی استفاده می کند و در اتاق عمل جراحی را انجام می دهد.

پس از عمل، فرد می تواند انتظار داشته باشد:

• برای احساس درد در چشم
• برای روز اول یا بیشتر از چسب چشم استفاده کنید
• تا زمان بهبودی کامل از انجام فعالیت هایی مانند بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید

پزشک در یک قرار ملاقات بعدی پیشرفت چشم را بررسی می کند.

رتینوپکسی پنوماتیک

اگر جداشدن بدون عارضه باشد، جراح ممکن است از این استفاده کند.

پزشک انجام خواهد داد:

• مقداری مایع برای بی حس کردن چشم تزریق کنید
• از یک سوزن کوچک برای برداشتن مقداری مایع از چشم استفاده کنید
• یک حباب هوا یا گاز را به چشم تزریق کنید
• برای انجام هر گونه تعمیرات لازم از لیزر یا کرایوپکسی استفاده کنید

حباب شبکیه را در جای خود نگه می دارد زیرا لایه ها شروع به کار با هم برای حذف مایع می کنند. پس از چند روز، فشار ناشی از حباب باعث می شود که شبکیه دوباره به دیواره پشت چشم بچسبد.

پس از جراحی، فرد می تواند انتظار داشته باشد:

• حباب را در کنار دید خود ببینید تا زمانی که ناپدید شود
• برای چند روز سر خود را به روشی خاص نگه دارید تا حباب در جای خود بماند
• از پرواز و بلند کردن وسایل سنگین خودداری کنید

حباب به مرور زمان ناپدید می شود.

ویترکتومی

این شبیه به رتینوپکسی پنوماتیک است.

یک جراح اراده:

• بی حس کردن چشم
• ژل زجاجیه را از چشم خارج کنید
• یک حباب گاز یا روغن سیلیکونی وارد کنید تا شبکیه را در جای خود نگه دارد

یک حباب گاز به مرور زمان ناپدید می شود. اگر جراح از روغن سیلیکون استفاده کند، بعداً در روش دیگری آن را برمی دارد. انجام آن بیشتر از رتینوپکسی پنوماتیک طول می کشد و احتمالاً در بیمارستان به جای مطب پزشک انجام می شود.

جراحی چقدر موفقیت آمیز است؟

موسسه ملی چشم تخمین می زند که در حدود ۹۰% درمان‌های جداشدگی شبکیه موفقیت‌آمیز هستند، اگرچه برخی از افراد به درمان بیشتری نیاز دارند.

خطر کمی برای عوارض بعد از جراحی وجود دارد. اینها معمولاً موقتی هستند اما عبارتند از:

• آلرژی به داروها
• خونریزی در چشم
• دوبینی
• گلوکوم
• عفونت چشم

بینایی فرد باید ۴-۶ هفته پس از درمان برگردد ، اما اگر ماکولا جدا شود، بینایی فرد ممکن است هرگز به وضوح قبل نباشد.

برخی از افراد به آب مروارید مبتلا می شوند، زیرا ممکن است پس از هر عمل جراحی چشم رخ دهد.

گاهی اوقات، اتصال مجدد شبکیه ممکن نیست ، و بینایی فرد همچنان بدتر می شود. اگر جداشدگی برای مدتی وجود داشته باشد، احتمال کمتری دارد که فرد بینایی خود را بازیابی کند. به همین دلیل، بهتر است تا یک هفته  بدنبال درمان باشید.

چشم انداز فرد مبتلا به پارگی شبکیه به دلیل جداشدگی، نوع جداشدگی، میزان آسیب و اینکه ماکولا چسبیده باقی می ماند یا خیر بستگی دارد.

اگر ماکولا چسبیده باقی بماند، برخی از آمار نشان می دهد که ۸۳% افراد بعد از درمان بینایی ۲۰/۴۰ یا بهتر خواهند داشت. اگر اینطور نباشد، ارقام نشان می‌دهند که ۳۷ درصد از افراد تا زمانی که در هفته اول جراحی شوند، بینایی ۲۰/۵۰ را بهبود می‌بخشند.

در اطراف ۸-۱۰٪ در مواردی، ترمیم به دلیل رتینوپاتی پرولیفراتیو موفقیت آمیز نخواهد بود. این اسکار است که با تشکیل سلول‌های اضافی و ایجاد غشاهای ناخواسته به عنوان زخم ایجاد می‌شود تلاش های بدن برای نجات شبکیه چشم غشاها می توانند منقبض شوند و باعث کوچک شدن شبکیه شده و دوباره از پشت چشم دور شوند.

هزینه جراحی برای جداشدگی شبکیه به نوع عمل و محل انجام جراحی بستگی دارد.

انجام منظم تست‌های بینایی می‌تواند به کاهش خطر جداشدگی شبکیه کمک کند، زیرا معاینه چشم گاهی اوقات می‌تواند بیماری‌های چشمی مانند جدا شدن شبکیه را در مراحل اولیه تشخیص دهد. همچنین ممکن است شرایطی را که می تواند منجر به مشکلات شبکیه چشم در آینده شود را تشخیص دهد.

اگر پزشک مشکوک به جداشدگی شبکیه باشد، معمولاً فرد را برای تشخیص دقیق به یک متخصص چشم یا چشم پزشک ارجاع می دهد.

چشم پزشک پس از گشاد کردن یا گشاد کردن مردمک ها با قطره چشم را معاینه می کند.

همچنین  برای جزئیات بیشتر، آزمایش های تصویربرداری مانند اسکن اولتراسوند یا اسکن توموگرافی انسجام نوری را انجام دهید.

عوامل زیادی می توانند خطر ابتلا به جداشدگی شبکیه را افزایش دهند. آنها عبارتند از:

• عوامل ژنتیکی، همانطور که جداشدگی شبکیه می تواند گاهی اوقات رخ می دهد در خوشه های خانوادگی
• مرد بودن
• داشتن نزدیک بینی شدید
• جراحی قبلی چشم
• جداشدگی شبکیه قبلی در چشم دیگر
• ضربه – برای مثال، ضربه به چشم
• دیابت، به خصوص اگر کنترل آن سخت باشد
• سرطانی که به چشم سرایت کرده است
• بیماری های عفونی مانند سل، توکسوپلاسموز و سیفلیس
• پره اکلامپسی، که شامل فشار خون بسیار بالا است و می تواند در دوران بارداری رخ دهد
• داشتن پیوند عضو
• بیماری های چشمی مختلف مانند رتینوپاتی، دژنراسیون شبکه ای و انسداد ورید شبکیه
• ویژگی‌های ساختاری که بر چشم تأثیر می‌گذارند – به عنوان مثال، حفره‌های بسته

اگر فردی هر یک از این عوامل خطر را داشته باشد، چشم پزشک می تواند به او کمک کند تا بفهمد که آیا خطر جداشدگی شبکیه وجود دارد یا خیر.

اگر به چشم آسیب وارد شود – برای مثال، به دلیل آسیب دیدگی یا وضعیت چشم، یک فرد می تواند شبکیه جدا شده را تجربه کند.

علائم هشدار دهنده شامل نورهای چشمک زن، افزایش ناگهانی شناورها و از دست دادن بینایی است که اغلب از بیرون شروع می شود و به سمت داخل حرکت می کند. در صورت بروز این علائم، فرد باید در اسرع وقت به دنبال کمک باشد زیرا در صورت عدم درمان، از دست دادن دائمی بینایی منجر می شود.

اکثر افرادی که دچار پارگی شبکیه می شوند به جراحی نیاز خواهند داشت. پزشک از ابزارهای دقیق برای انجام تعمیرات استفاده می کند و ممکن است حباب را برای کمک به اتصال مجدد شبکیه وارد کند.
Source link