اگر به طور ناگهانی دچار تب، درد معده، گرفتگی عضلات و حالت تهوع شدید، ممکن است تصور کنید که یک مورد بد آنفولانزا دارید.
اما اگر درد و گرفتگی در ناحیه پایین سمت چپ شکم شما باشد، ممکن است بخواهید به بیمارستان بروید. این می تواند دیورتیکولیت باشد، یک وضعیت پزشکی نادر اما جدی ناشی از التهاب در روده بزرگ و دستگاه گوارش شما.
در حالی که دیورتیکولیت نادر است، در چند دهه گذشته شایع‌تر شده است، و اگر به آن مبتلا شوید به طور بالقوه تهدیدکننده زندگی است. خبر خوب این است که یک رژیم غذایی سالم و سایر تغییرات سبک زندگی ممکن است خطر ابتلا به دیورتیکولیت را کاهش دهد.
در ادامه بخوانید تا بدانید دیورتیکولیت چیست و چگونه یک رژیم غذایی پرچرب مانند رژیم کتوژنیک ممکن است به شما در پیشگیری از آن کمک کند.
دیورتیکولیت چیست؟
دیورتیکولیت یک بیماری نادر است که در اثر التهاب دستگاه گوارش شما – یعنی روده بزرگ ایجاد می شود.
بنابراین، دیورتیکولیت چگونه اتفاق می افتد؟ صحبت در مورد این بیماری بدون صحبت در مورد یک بیماری مرتبط به نام دیورتیکولوز دشوار است.
دیورتیکولوز زمانی است که نقص در لایه عضلانی ضخیم روده بزرگ باعث برآمدگی لایه های داخلی نازک می شود و کیسه ای کیسه مانند به نام دیورتیکول (جمع: دیورتیکول) تشکیل می دهد.
ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما دیورتیکول ها معمولا بی ضرر هستند. ایجاد آنها با افزایش سن طبیعی است و در بیشتر افراد علائم یا مشکلی ایجاد نمی کنند.
با این حال، در موارد نادر، دیورتیکول ها می توانند ملتهب و عفونی شوند و منجر به دیورتیکولیت شوند. در صورت عدم درمان، دیورتیکول های ملتهب می توانند شعله ور شوند، پاره شوند و عفونت را گسترش دهند، که به طور بالقوه می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
خطرات دیورتیکولیت
عوارض دیورتیکولیت عبارتند از[*]:
- سوراخ: سوراخ یا پارگی کوچک در دیورتیکول.
- آبسه: یک پاکت چرکی دردناک و متورم که باعث درد شکمی، تهوع، استفراغ و تب می‌شود. آبسه های ناشی از دیورتیکولیت را می توان در مکان های دور مانند کبد، ریه ها، مغز و ستون فقرات نیز یافت. اگر به اندازه کافی شدید باشد، آبسه باید تخلیه شود.
- پیلفلبیت: التهاب ورید باب کلیه، رگ خونی که خون را از دستگاه گوارش و طحال به کبد می‌برد. پیلفلبیت می تواند باعث ایجاد لخته های خونی خطرناک شود.
- انسداد روده: انسداد جزئی یا کلی حرکت مدفوع یا غذا.
- خونریزی: دیورتیکول‌ها معمولاً در مناطقی رخ می‌دهند که رگ‌های خونی به لایه عضلانی دیواره کولون نفوذ می‌کنند. اگر دیورتیکول عفونی شود، می تواند شما را در معرض خطر خونریزی داخلی قرار دهد.
- فیستول: فیستول یک اتصال غیر طبیعی بین اندام ها است. در دیورتیکولیت، آبسه می‌تواند دیواره اندام مجاور را بشکند و به باکتری‌ها و محتویات روده اجازه ورود به اندام‌هایی مانند کیسه صفرا، رحم، حالب و واژن را بدهد.
- پریتونیت: دیورتیکول ممکن است پاره شود و در نتیجه عفونت دردناکی در شکم ایجاد شود. پریتونیت یک اورژانس تهدید کننده زندگی است که ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.
خبر خوب این است که دیورتیکولیت تنها بین ۱٪ تا ۵٪ از افراد مبتلا به دیورتیکولوز را تحت تأثیر قرار می دهد[*]. این بدان معناست که احتمال اینکه شما هرگز از دیورتیکولیت رنج ببرید بسیار بعید است.
چه کسانی مبتلا به دیورتیکولوز و دیورتیکولیت هستند؟
دیورتیکولوز (پیش ساز دیورتیکولیت) شایع و معمولاً بی ضرر است. این بیماری عمدتاً افراد بالای ۴۰ سال را تحت تأثیر قرار می دهد. تخمین زده می شود ۶۰٪ از همه آمریکایی ها تا سن ۶۰ سالگی به این بیماری مبتلا می شوند. و ۷۱٪ تا سن ۸۵ سالگی به آن مبتلا می شوند[*< /span> ].*][*][
دیورتیکولیت می‌تواند در افراد در هر سنی شدید باشد، اما مانند دیورتیکولوز، در افراد مسن‌تر جدی‌تر است، به‌ویژه اگر از کورتیکواستروئیدها یا سایر داروهایی استفاده می‌کنید که سیستم ایمنی شما را سرکوب می‌کنند[< a i=1>*].
وقتی صحبت از تفاوت های جنسیتی می شود، خطر دیورتیکولیت به شدت به سن بستگی دارد.
در افراد کمتر از ۵۰ سال، مردان بیشتر در معرض ابتلا به دیورتیکولیت هستند و به درمان جراحی نیاز دارند و از زنان ۳ به ۱ بیشتر است. با این حال، این نسبت در بین افراد بالای ۷۰ سال تغییر می کند[* ][*].
چه چیزی باعث دیورتیکولیت می شود؟
بیماری دیورتیکولار روز به روز شایع تر می شود، اما علت دقیق آن هنوز مشخص نیست.
با این حال، سه نظریه اصلی در مورد علت ایجاد دیورتیکولیت وجود دارد.
شماره ۱: رژیم غذایی کم فیبر
دانشمندان فکر می کنند کمبود فیبر دلیل اصلی افزایش دیورتیکولیت در چند دهه اخیر است.
فرضیه مربوط به دیورتیکولوز و فیبر در سال ۱۹۷۱ سرچشمه گرفت، زمانی که دو دانشمند مشاهده کردند که این بیماری در میان اوگاندایی‌ها که رژیم غذایی غنی از فیبر داشتند، وجود نداشت[*< a i=2>].
فیبر مدفوع را نرم می کند و دفع آن را آسان می کند. اگر فیبر کافی نمی خورید، ممکن است در قسمت هایی از روده بزرگ خود دچار یبوست و فشار شوید.
عضلات روده بزرگ برای دفع مدفوع سفت باید سخت‌تر کار کنند و انقباضات شدید می‌تواند باعث ایجاد دیورتیکول شود.
به نظر می رسد که این امر کاملاً خشک و بریده به نظر می رسد – اگر فیبر بیشتری بخورید، از دیورتیکولوز جلوگیری می کنید و بنابراین از دیورتیکولیت جلوگیری می کنید.
با این حال، نتایج حاصل از آزمایشات بالینی متناقض بوده است. برخی از مطالعات نشان دادند که رژیم غذایی با فیبر بالا مفید است، در حالی که برخی دیگر نشان دادند که افزایش مصرف فیبر تأثیری بر دیورتیکولوز ندارد[*][ *][*].
یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ حتی نشان داد که رژیم غذایی با فیبر بالا در واقع با شیوع بیشتر و نه کمتر دیورتیکول مرتبط است[*] .
این بدان معناست که حتی اگر رژیم غذایی پرفیبر داشته باشید، باز هم می توانید به دیورتیکولوز مبتلا شوید.
با این وجود، پزشکان و سازمان های پزشکی همچنان غذاهای پرفیبر را برای بیماران مبتلا به دیورتیکولوز توصیه می کنند. اگرچه ممکن است نتواند از تشکیل دیورتیکول جلوگیری کند، اما یک رژیم غذایی با فیبر بالا، همراه با یک رژیم ضد التهابی، می‌تواند خطر ابتلا به دیورتیکولیت را کاهش دهد[*].
که ما را به التهاب مزمن می رساند.
التهاب مزمن
التهاب مزمن نیز ممکن است به دیورتیکولیت کمک کند.
التهاب ذاتا برای شما بد نیست. شما می خواهید در زمان های خاصی التهاب داشته باشید – برای مثال، گلبول های سفید خون را به سمت زخم جذب کنید و به بهبود آن کمک کنید.
اما اگر مسیرهای التهابی شما همیشه فعال باشد (التهاب مزمن)، ممکن است با مشکلات سلامتی مواجه شوید.
بسیاری از عوامل خطر دیورتیکولیت نیز به طور مشهور با التهاب مزمن سیستمیک مرتبط هستند. اینجا چندتایی هستند:
- چاقی، سطح انسولین بالا و کنترل ضعیف قند خون[*][*] *][*][
- سیگار کشیدن (به ویژه در دیورتیکولیت پیچیده)[*][*][
- رژیم غذایی غربی (پر چربی بد و قند تصفیه شده، کم فیبر)[*][
- سبک زندگی کم تحرک[*][*][ *
- سابقه استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID)[*][*] *][*][
- سابقه مصرف مواد افیونی و کورتیکواستروئید[*]
- سطح ویتامین D پایین[*]
- سرکوب سیستم ایمنی (مانند شیمی درمانی)[*]
افراد مبتلا به دیورتیکولیت کولون ملتهب دارند و میزان التهاب با شدت بیماری ارتباط دارد[*].
محققان به یک رابطه علت و معلولی مشکوک هستند: این که التهاب باعث ایجاد تغییراتی در روده بزرگ شما می شود و به طور بالقوه باعث ایجاد دیورتیکول در نقاط ضعیف پوشش روده می شود[* ].
این بدان معنی است که هر چه روده بزرگ شما ملتهب تر باشد، بیماری دیورتیکولار شدیدتر می شود. خبر خوب این است که کارهای زیادی می توانید برای جلوگیری از التهاب مزمن انجام دهید.
میکروبیوم روده تغییر یافته
تریلیون‌ها باکتری در روده شما در یک عمل متعادل کننده دقیق با هم کار می‌کنند.
در حالت ایده آل، شما تعداد زیادی باکتری خوب روده دارید که به جای آسیب رساندن به بدن شما به آن کمک می کنند. اما اگر باکتری‌های بد روده شروع به نفوذ کنند، می‌توانید در میکروبیوم روده خود دچار عدم تعادل (به نام دیسبیوز روده) شوید که می‌تواند منجر به انواع مشکلات سلامتی، از جمله دیورتیکولیت شود[*].
این هنوز در مراحل اولیه خود یک نظریه است، اما محققان می دانند که رشد بیش از حد باکتری روده کوچک (SIBO) – رشد سریع باکتری های بدی که روده کوچک شما را تحت تأثیر قرار می دهد – بیشتر بیماران مبتلا به دیورتیکولیت را تحت تأثیر قرار می دهد. a i=1>*].
تئوری این است که پارگی‌های کوچک در دیواره دیورتیکول به باکتری‌های بیماری‌زای روده اجازه می‌دهد از سد مخاطی روده بزرگ عبور کرده و بافت اطراف را آلوده کنند[*].
از سوی دیگر، به نظر می رسد باکتری های خوب با کاهش التهاب و مبارزه با عوامل بیماری زا در روده بزرگ می توانند از شما در برابر دیورتیکولیت محافظت کنند[*].
تعیین رابطه علت و معلولی بین دیورتیکولیت و هر یک از عواملی که در بالا مورد بحث قرار گرفت دشوار است. با این حال، رفع مشکلات فوق برای سلامت کلی شما مفید است و ممکن است شما را از دیورتیکولیت نیز محافظت کند.
علائم دیورتیکولیت
دیورتیکولیت را می توان به دو دسته تقسیم کرد: دیورتیکولیت حاد و دیورتیکولیت مزمن.
دیورتیکولیت حاد به راحتی قابل تشخیص است، زیرا مسئول درد خود به خودی در قسمت پایین سمت چپ شکم است. در اینجا سایر علائم رایج دیورتیکولیت حاد آمده است:[*][* ]
- حساس شدن شکم
- گرفتگی معده
- تب و لرز
- افزایش تعداد گلبول های سفید خون (لکوسیتوز)
- تغییر در عادات روده
- تهوع و استفراغ
- یبوست
- اسهال (شایع تر از یبوست)
- خون در مدفوع
- ادرار مکرر و/یا دردناک
- نفخ شکم
- نفخ
برخی از افراد ممکن است یک دوره حاد داشته باشند و دیگر هرگز علائم را تجربه نکنند. از سوی دیگر، برخی از افراد از دوره های مکرر رنج می برند که با دوره های بدون علامت از هم جدا می شوند.
در حالی که علائم دیورتیکولیت حاد معمولاً با آنتی بیوتیک و/یا جراحی تسکین می یابد، مواردی وجود دارد که علائم هرگز به طور کامل از بین نمی روند. هنگامی که این اتفاق می افتد، بیماران مبتلا به دیورتیکولیت مزمن تشخیص داده می شوند.
علائم و عوارض جانبی دیورتیکولیت مزمن عبارتند از:[*][* ][*
- درد شکمی که برای ماه ها ادامه می یابد، اغلب بدون حساسیت شکمی
- تعداد گلبول های سفید خون بالا
- یبوست
- انسداد روده
- تغییر در حرکات روده و ظاهر مدفوع (معمولاً باریک تر)
- تهوع و استفراغ
- نفخ
- خستگی
- فشار
- تغییرات خلقی، افسردگی، اضطراب
پزشکان گاهی اوقات دیورتیکولیت را با سندرم روده تحریک پذیر (IBS) اشتباه می گیرند زیرا علائم بسیار مشابه هستند.
جدا کردن این دو چالش برانگیز است، به خصوص به این دلیل که بیماران مبتلا به دیورتیکولیت حاد ممکن است در معرض خطر ابتلا به IBS در آینده باشند[*]. اگر IBS دارید، ممکن است بخواهید از نظر دیورتیکولیت بررسی شوید.
۳ راه کتو ممکن است به شما در جلوگیری از دیورتیکولیت کمک کند
در اینجا سه راه برای کاهش خطر ابتلا به دیورتیکولیت وجود دارد.
شماره ۱: کاهش التهاب
رژیم کتوژنیک التهاب مزمن را کاهش می دهد.
هنگامی که بدن شما وارد کتوز می شود – سوزاندن چربی به جای کربوهیدرات – ترکیباتی به نام کتون می سازد. و شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد کتون ها ابرقهرمانان قدرتمندی در مبارزه با التهاب هستند.
بتا هیدروکسی بوتیرات، یکی از کتون‌های اصلی بدن شما در زمان کتوزیس، التهاب را با[*] تسکین داده و از آن جلوگیری می‌کند. [*]:
- کاهش تولید گونه های فعال اکسیژن (ROS)
- تقویت میتوکندری (نیروگاه های سلولی شما)
- تحریک رشد میتوکندری های جدید
- افزایش تولید آنتی اکسیدان بدن
- افزایش در دسترس بودن ATP (انرژی) در سلول ها
- خاموش کردن مسیرهای اصلی التهابی
کتو به شما کمک می کند تا با التهاب مبارزه کنید، که می تواند خطر ابتلا به دیورتیکولیت را کاهش دهد.
شماره ۲: باکتری های خوب را تغذیه کنید
رژیم غذایی و انتخاب های سبک زندگی شما می تواند بر میکروبیوم روده شما تأثیر بگذارد. یک رژیم غذایی غربی پر کربوهیدرات و پرچرب (فکر کنید فست فود) با کاهش تنوع میکروبی مرتبط است که نشانه سلامت کلی ضعیف روده است[*][*][*].
خبر خوب این است که رژیم کتو از باکتری های خوب روده شما حمایت می کند. به این دلیل که سبزیجات منابع اصلی کربوهیدرات شما در رژیم کتو هستند.
سبزیجات سرشار از فیبرهای پری بیوتیک هستند که باکتری های خوب روده را تغذیه می کنند[*]. غذاهای تخمیر شده مانند کلم ترش و کیمچی نیز بیوم روده شما را تقویت می کنند.
شماره ۳: شدت تمرین را افزایش دهید
هنگامی که با رژیم کتو چربی می سوزانید، از جریان ثابت انرژی لذت خواهید برد زیرا بدن شما به افزایش قند متکی نیست. سپس می توانید از این افزایش انرژی برای افزایش شدت تمرین و کاهش خطر ابتلا به دیورتیکولیت استفاده کنید.
یک مطالعه بزرگ ۹۰۷۲ مرد و ۱۶۶۴ زن را طی ۷.۷ سال دنبال کرد تا تأثیر دویدن بر احتمال ابتلا به بیماری دیورتیکولی را مشاهده کند.
از بین افرادی که به بیماری دیورتیکولی مبتلا شده اند، محققان دریافتند که[*]:
- افرادی که به طور متوسط بیش از ۸ کیلومتر در روز می دوند، ۴۸ درصد کمتر از افرادی که کمتر از ۲ کیلومتر در روز می دوند، در معرض خطر قرار دارند.
- افزایش هر کیلومتر در روز در مسافت دویدن با کاهش ۶.۲ درصدی خطر ابتلا به بیماری دیورتیکولی مرتبط بود.
- افرادی که در مسافت ۱۰ کیلومتری با سرعت بیش از ۴ متر بر ثانیه می دویدند، ۷۰ درصد در مقایسه با افرادی که آهسته تر از ۲.۸ متر بر ثانیه می دویدند، ۷۰ درصد کمتر در معرض خطر بودند.
این نتایج نشان می دهد که کاردیو با شدت بالا ممکن است به جلوگیری از دیورتیکولیت کمک کند. تمرین با شدت بالا نیز به ویژه برای کاهش وزن مفید است، که می تواند خطر ابتلا به دیورتیکولیت را در صورت اضافه وزن کاهش دهد.
شایان ذکر است که این مطالعه تنها اثرات دویدن و دویدن را مورد بررسی قرار داده است. محققان هنوز نمی دانند که چگونه سایر انواع تمرینات بر خطر ابتلا به بیماری دیورتیکول تاثیر می گذارد.
نکته اولیه: آیا رژیم کتو برای پیشگیری از دیورتیکولیت خوب است؟
یک رژیم کتو به خوبی فرموله شده می تواند برای سلامتی شما عالی باشد. کتو می تواند به شما در مدیریت چندین عامل خطر دیورتیکولیت، از جمله چاقی، التهاب مزمن، دیس بیوز روده و مصرف زیاد قند کمک کند.
اما رژیم غذایی به تنهایی به پیشگیری از دیورتیکولیت کمک نمی کند. ترکیبی از غذای واقعی و چربی‌های سالم، ورزش منظم، میکروبیوم روده سالم، مکمل‌های با کیفیت بالا و سلامت روانی قوی می‌تواند به کاهش خطر شما کمک کند.
به خاطر داشته باشید که این توصیه پزشکی نیست. اگر فکر می کنید در معرض خطر ابتلا به بیماری دیورتیکول هستید، یا اگر حملات مکرر دیورتیکولیت را تجربه کرده اید، با پزشک خود برای ایجاد یک برنامه درمانی متناسب با شما همکاری کنید.