از شیر رایگان گرفته تا کمپین جیمی الیور علیه ترکیه تویزلرز

پوره سیب زمینی، سس، کاسترد. وقتی مردم بریتانیا کلمات “شام مدرسه” را می شنوند، همیشه خاطرات خوبی به ذهن نمی رسد.

برای همه اینطور نیست. در واقع، فرانسه به‌خاطر ناهارهای مدرسه‌ای لذیذش که توسط سرآشپزهای محل طبخ می‌شوند، شناخته شده است – اشتهای خوب!

اما در بریتانیا مردم برای مدت طولانی از وعده های غذایی مدرسه شکایت دارند. سرآشپز مشهور جیمی الیور در اوایل دهه 2000 علیه غذاهای فرآوری شده ارزان مانند “بوقلمون twizzlers” مبارزه کرد. و مارگارت تاچر، نخست وزیر بریتانیا در دهه 1970، زمانی که وزیر آموزش و پرورش بود به دلیل اینکه شیر رایگان برای کودکان را در مدارس متوقف کرد، لقب “شیر قاپ” را گرفت.

از زمان همه‌گیری کووید-19، کودکان بیشتری از هر زمان دیگری واجد شرایط دریافت وعده‌های غذایی رایگان مدرسه شده‌اند. در واقع، 1.9 میلیون کودک (22.5٪ از کل کودکان در سن مدرسه در انگلستان) واجد شرایط ناهار مدرسه رایگان در سال 2022 بودند – از 17.3٪ در سال 2020.

وعده های غذایی رایگان مدارس از دیرباز به عنوان معیاری برای سنجش فقر مورد استفاده قرار گرفته است. کودکان در صورتی واجد شرایط هستند که از خانواده هایی با درآمد پایین آمده یا از مزایای خاصی برخوردار باشند.

با افزایش سطح فقر کودکان در بریتانیا، ارائه وعده های غذایی رایگان در مدرسه اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. و این بیماری همه گیر اهمیت اطمینان از دسترسی کودکان خانواده های کم درآمد به وعده های غذایی مغذی را برجسته کرد. دولت در زمان تعطیلی مدارس، کوپن های غذای رایگان را به کودکان واجد شرایط ارائه کرد.

موضوع وعده‌های غذایی رایگان مدارس و وعده‌های غذایی مدارس به‌طور گسترده‌تر نیز در سال‌های اخیر با نگرانی‌هایی درباره کافی بودن وعده‌های غذایی ارائه‌شده و کیفیت تغذیه‌ای غذای ارائه‌شده، موضوع بحث و مناقشه بوده است.

از جیره بندی تا انقلاب

اما مشکلات مربوط به وعده های غذایی مدرسه بسیار بیشتر است. در واقع، آن‌ها از زمانی شروع شدند که دولت برای اولین بار در سال 1906 وعده‌های غذایی را به دانش‌آموزان ارائه کرد. در آن زمان، مقامات آموزش محلی تصمیم گرفتند که آیا وعده‌های غذایی ارائه کنند یا نه و آنها فقط برای کودکانی بودند که شواهدی از سوءتغذیه واقعی داشتند.

تا زمان جنگ جهانی دوم بود که تعداد دانش آموزانی که وعده های غذایی مدرسه می گرفتند شروع به افزایش چشمگیری کرد. اما حتی در آن زمان، وعده های غذایی عالی نبود. در واقع، در این مدت، دولت جیره بندی را معرفی کرد که تأثیر قابل توجهی بر وعده های غذایی مدارس داشت. در نتیجه، وعده های غذایی اغلب به مواد اولیه و کم هزینه مانند سبزیجات، سیب زمینی و نان محدود می شد.

در سال های پس از جنگ، وعده های غذایی مدارس دستخوش تغییرات قابل توجهی شد. معرفی فن‌آوری‌های جدید مانند اجاق‌های برقی و یخچال‌ها به این معنی بود که مدارس می‌توانستند غذاهای متنوع‌تر و مغذی‌تری ارائه دهند و منوها شامل گوشت، ماهی و دسرها شدند.

در دهه 1970 تمرکز مجددی بر تغذیه سالم و معرفی دستورالعمل های رسمی برای وعده های غذایی مدارس مشاهده شد. هدف این دستورالعمل ها ارائه یک رژیم غذایی متعادل بود که شامل مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل بود.

اما در دهه 1980 همه چیز رو به پایین رفت. دولت محافظه‌کار تحت رهبری مارگارت تاچر سیاست خصوصی‌سازی را معرفی کرد که منجر به برون‌سپاری بسیاری از مدارس خدمات پذیرایی خود به شرکت‌های خصوصی شد.

این حرکت توسط بسیاری مورد انتقاد قرار گرفت و احساس کردند که این شرکت ها بیشتر به دنبال سودآوری هستند تا ارائه غذاهای سالم و مغذی به کودکان.

تغذیه آینده

از آن زمان تاکنون، چندین ابتکار (از جمله جیمی الیور) برای بهبود کیفیت وعده‌های غذایی مدارس در بریتانیا، از جمله معرفی استانداردهای تغذیه‌ای سخت‌گیرانه و ترویج مواد اولیه محلی و پایدار وجود داشته است. اما نگرانی ها در مورد کیفیت برخی از وعده های غذایی همچنان وجود دارد. در واقع بسیاری از کودکان به جای ناهار بسته بندی شده به مدرسه می آورند.

به همین دلیل است که به عنوان بخشی از پروژه تحقیقاتی جدیدمان می‌خواهیم مشکلات سرویس غذای مدرسه را درک کنیم و راه‌هایی برای بهبود آن پیدا کنیم. ما به تجربه تغذیه مدارس در بین نسل‌ها و کار با مدارس در بریتانیا برای مطالعه وعده‌های غذایی مدرسه امروز خواهیم پرداخت. هدف ایجاد یک سرویس غذای مدرسه بهتر است که بتواند نیازهای قرن بیست و یکم را برآورده کند.

به طور کلی، بهبود وعده‌های غذایی مدارس در بریتانیا نیازمند یک رویکرد چند وجهی است که به بودجه، کیفیت غذا و پایداری می‌پردازد. مهمتر از همه، ما به سیاستمداران نیاز داریم که رویکردی درازمدت و دارای اطلاعات تاریخی برای سیاست گذاری اتخاذ کنند تا بتوان از اشتباهات گذشته درس گرفت و از این دانش برای تصمیم گیری در مورد وعده های غذایی مدرسه در آینده استفاده کرد. امیدواریم این تحقیق تا حدودی در جهت دستیابی به استانداردهای تغذیه ای بهتر برای نسل های آینده باشد.