پوست کندن آنها بهتر است؟

پیش فرض بسیاری از افراد هنگام تهیه میوه و سبزیجات، پوست کندن آنهاست. اما اغلب، لازم نیست. مواد مغذی مهمی در پوست وجود دارد. علاوه بر این، پوست میوه ها و سبزیجات دور ریخته شده به تغییرات آب و هوایی کمک می کند.

میوه ها و سبزیجات منابع غنی ویتامین ها، مواد معدنی، فیبر و بسیاری از فیتوکمیکال ها (مواد شیمیایی گیاهی)، مانند آنتی اکسیدان ها (موادی که از سلول های شما در برابر آسیب محافظت می کنند) هستند. عدم مصرف کافی از این غذاهای غنی از مواد مغذی با افزایش خطر بیماری های مزمن از جمله بیماری های قلبی عروقی و دیابت نوع 2 مرتبط است. در سال 2017، سازمان بهداشت جهانی گزارش داد که حدود 3.9 میلیون مرگ در سال در سراسر جهان به دلیل مصرف نکردن میوه و سبزیجات کافی است.

همانطور که سازمان بهداشت جهانی توصیه می کند، خوردن 400 گرم میوه و سبزیجات در روز برای بسیاری از افراد دشوار است. بنابراین آیا مصرف پوست میوه و سبزیجات می تواند با افزودن مواد مغذی مهم به رژیم غذایی افراد به این موضوع کمک کند؟

مطمئناً می توانند کمک کنند. به عنوان مثال، مقادیر مهمی از ویتامین ها مانند ویتامین C و ریبوفلاوین و مواد معدنی مانند آهن و روی در پوست هفت سبزی ریشه ای یافت می شود: چغندر، خردل، هویج وحشی، سیب زمینی شیرین، تربچه، زنجبیل و سفید. سیب زمینی. و وزارت کشاورزی ایالات متحده نشان می دهد که سیب بدون پوست حاوی 15٪ ویتامین C بیشتر، 267٪ ویتامین K بیشتر، 20٪ کلسیم بیشتر، 19٪ پتاسیم بیشتر و 85٪ فیبر بیشتر از معادل پوست کنده آنها است. همچنین، بسیاری از لایه بردارها سرشار از فیتوکمیکال های فعال بیولوژیکی مانند فلاونوئیدها و پلی فنول ها هستند که خواص آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی دارند.

دلیل دیگر برای دور انداختن پوست‌ها، تأثیر آن بر محیط است. طبق گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، غذای مصرف نشده، از جمله پوست، 8 تا 10 درصد از گازهای گلخانه ای جهان را تولید می کند. (پوسیدگی مواد غذایی در محل های دفن زباله باعث آزاد شدن متان، قوی ترین گاز گلخانه ای می شود.) نیوزلند به تنهایی گزارش می دهد که سالانه 13658 تن پوست سبزیجات و 986 تن پوست میوه هدر می رود – کشوری با جمعیت تنها 5.1 میلیون نفر.

با توجه به محتوای مواد مغذی پوست و نقش آن در ضایعات مواد غذایی، چرا مردم اصلاً میوه ها و سبزیجات را پوست می کنند؟ برخی از قسمت‌های بیرونی آن غیرقابل خوردن هستند، مزه خوبی ندارند، به سختی تمیز می‌شوند یا باعث آسیب می‌شوند، مانند موز، پرتقال، خربزه، آناناس، انبه، آووکادو، پیاز و سیر. همچنین، پوست کندن ممکن است بخشی ضروری از دستور غذا باشد، به عنوان مثال، هنگام تهیه پوره سیب زمینی. اما بسیاری از پوست‌ها مانند سیب‌زمینی، چغندر، هویج، کیوی و خیار خوراکی هستند، اما مردم به هر حال پوست آن‌ها را می‌کنند.

باقیمانده آفت کش ها

برخی از افراد میوه و سبزیجات را پوست می کنند زیرا نگران آفت کش های روی سطح هستند. مطمئناً بقایای آفت کش ها روی سطح یا درست زیر آن باقی می مانند، اگرچه این میزان بسته به گونه های گیاهی متفاوت است. اما بیشتر این باقیمانده ها را می توان با شستشو از بین برد. در واقع، سازمان غذا و داروی ایالات متحده توصیه می کند که افراد محصولات را کاملاً زیر آب سرد بشویند و با یک برس سفت بشویید تا آفت کش ها، کثیفی ها و مواد شیمیایی پاک شوند.

روش های پخت و پز مانند جوشاندن و بخارپز کردن نیز می توانند باقیمانده آفت کش ها را کاهش دهند. اما تمام بقایای آفت کش ها با شستن و پختن پاک نمی شوند. و افرادی که نگران قرار گرفتن در معرض آفت کش ها هستند ممکن است همچنان بخواهند لایه برداری کنند. فهرستی از محتویات آفت کش ها برای میوه ها و سبزیجات در برخی از کشورها موجود است، به عنوان مثال، شبکه اقدام آفت کش ها یکی را برای بریتانیا تولید می کند. این می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید کدام میوه و سبزی را پوست بگیرید و کدام پوست را می توان خورد.

اگر می‌خواهید درباره پوست میوه‌ها و سبزیجات و کارهایی که باید با آن انجام دهید بیشتر بدانید، توصیه‌های زیادی به صورت آنلاین وجود دارد، از جمله راهنمایی در مورد نحوه استفاده از پوست برای کمپوست کردن، تغذیه کرم یا گنجاندن آن در دستور العمل‌ها. با کمی تحقیق و خلاقیت می توانید به کاهش ضایعات و افزایش مصرف میوه و سبزیجات کمک کنید. مطمئنا ارزش امتحان کردن را دارد؟ و شما به یکی از اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد کمک خواهید کرد: کاهش ضایعات مواد غذایی تا سال 2030 به نصف.